We worden wakker in het Ibis hotel. Snel douche, aankleden, kleren weer inpakken en nog even wat eten. Vandaag moeten we het laatste stukje rijden naar Barcelona. Het was toch wat meer dan we hadden verwacht, nog 750 km...

Na een paar honderd kilometer te hebben gereden, kregen we honger en zochten we naar een benzinepomp. Maar om nou weer zo´n vies (''vers'') diepvriesbroodje te eten, hadden we geen zin. Dus kochten we een stokbrood en een brie. Alleen hadden we geen mes.... Hoe dan het brood snijden en de brie erop smeren? Er zat dus niets anders op dan het maar af te breken met je handen. Jammer dan, we hadden honger.

We kwamen aan in Barcelona rond een uur of vier. De boot ging om 23:00, dus tijd genoeg om nog wat van Barcelona te zien. Eerst wisten we niet waar precies we onze auto kwijt moesten. Dus kwam er een heel aardige Spanjaard (dachten wij) die ons zag stuntelen en die ons de weg wees. Later, toen we hadden ingecheckt voor de boot en we naar buiten liepen, kwam die man weer naar ons toe. Het bleek dus dat we vet waren afgezet en dat hij gewoon geld wilden... Domme toeristen actie van ons dus. We kwamen bij een straat wat je waarschijnlijk kan vergelijken met het Rokin in Amsterdam, maar dan anders. Een enorm lange straat vol metstraatverkopers, henna tatoeëerders en levende standbeelden. Daar hebben we wat rond gekeken en naar een restaurantje gezocht. Toen kwamen we bij een foodmarket. Echt geweldig. Allemaal fruit, noten, vlees, vis, etc. We aten bij een restaurantje waarvan ik de naam niet meer weet. Maar alles was hetzelfde. We aten vooraf twee tapas en natuurlijk paella met zeevruchten. Was oke... Later nog een ijsje genomen en toen was het alweer tijd om op de boot te gaan.

Op de boot gingen ik weet niet hoeveel vrachtwagens en personenauto's mee. Toen we de auto op het dek hadden gezet, zijn we naar binnen gegaan, naar onze hut. Ons was gezegd een vier personen hut. Ik dacht aan champagne,jacuzzi's, rond bed, noem maar op. Maar wat we kregen was een of ander klein benauwd kamertje, waar het raam niet open kon, en de vier personenbedden waren stapelbedden die je uit de muur kon trekken. Een hele afknapper dus. Maar goed, we hadden een bed en een douche. De meeste mensen hadden dat niet, en moesten zitten in de lobby/kantine voor zeven uur lang! We gingen douche, en probeerde wat te slapen. Het was inmiddels twaalf uur. Het was een enorm lawaaierige kamer. Het leek of de motor onder je kussen lag en telkens als je een beetje was weg gesoest, ging de intercom en vertelde een Spaanse vrouw een verhaal wat wij niet konden verstaan. Niet veel nachtrust dus.

Om vijf uur ging de wekker, want we moesten om zes uur 's ochtends van de boot af. Alle vrachtwagens en personenauto's er weer af. Maar we waren dan eindelijk in Mallorca! Ingechekt in het hotel. De kamer is oke, maar we denken voor zeven weken wel wat krap. Maar we zullen zien.

Toen zijn we samen (ja ja, ik mocht ook mee!!) naar Spanair gegaan, om daar te werken. Alles moest worden opgezet, computers aan, scanners installeren, etc. We hebben daar samen met Dany (spaanse collega van Patrick) gegeten bij een of andere kantine waar iedereen van het werkterrein at. P en ik aten (weer) een soort paella maar dan vanmacaronien een heerlijkegazpacho. Om drie uur waren we klaar en zijn we naar het hotel gegaan. We zijn even gaan liggen en werden om zes uur weer wakker. Heerlijk. We hebben ons aangekleed en zijn Palma ingegaan. Zonder kaart of iets... Je voelt de bui waarschijnlijk al hangen, we hadden geen idee waar we waren of waar we naartoe moesten.Totalylost liepen we daar, opzoek naar een restaurant. Maar we kamen op een of ander gezellig pleintje, met allemaal restaurantjes waar iedereen voetbal aan het kijken was. Spanje speelde namelijk tegen Portugal die avond. We hebben een pizza gegeten dieeigenlijktoch niet zo lekker was en die we maar voor de helft hadden opgegeten. Maar het was gezellig eten tussen de OEHS en de AAHS. Spanje heeft uiteindelijk gewonnen met 1 - 0. Maar toen moesten we nog terug... Oh jee. Hebben uiteindelijk uit noodzaak maar de autobordjes gevolgd naar de haven. En ja hoor, daar waren we. Wij waren natuurlijk de verkeerde kant opgelopen, dus we moesten nog een stukje. Toen zijn we heerlijk gaan slapen, eindelijk weer een nachtje normaal.