milouenpatrick.reismee.nl

Paniek op de zeilboot met lobster toe

Zaterdag 24 juli gingen P en ik zeilen. In Sant Jordi hadden we een verhuurder gevonden, en daar hadden we voor twee uurtjes een zeilbootje gehuurd.

Was allemaal geen probleem. Het gekke alleen, vonden wij, was dat je alleen maar je naam hoefde te noteren, en je had je bootje. Naar ervaring of borg werd niet gevraagd. Ook werd niet gezegd waar je wel en niet heen mocht gaan, met andere woorden: je was compleet aan je lot overgelaten op de zee.

Heen ging goed. We hadden vaart, ik aan het roer, P aan de zeilen. We voeren recht op de open zee af. Toen we vonden dat we ver genoeg waren gegaan, wilde we weer een beetje richting het strand toe gaan. Dan maar overstag. We wisten wat het was en hoe het moest... Dachten we. De eerste keer lukte helemaal niet, we hadden te weinig vaart om te punt door de wind een te sturen naar de andere kant. Nog maar een keer proberen. Gelukt! Alleen we voeren niet richting het strand, maar de totaal verkeerde kant op. Fuck, hoe kan dat nou? Nog maar een keer. Weer niet de goede kant op. Hoe verder we van de kust af gingen, hoe hoger de golven werden. Shit, shit, shit. Wat nu? Weet ik niet... Nee ik ook niet... Shit, hoe komen we nou terug? Kut. En het ging van kwaad tot erger. We kwamen steeds dichter bij een ander strand, bijna tegen andere boten aan, maar alles in plaats van de goede richting op. We begonnen te schreeuwen naar elkaar: ''LOS!'' ''WAT LOS?'' ''DE ZEILEN NATUURLIJK!!'' ''ZEG DAT DAN'' ''DAT IS TOCH HET ENIGE WAAR JE MEE BEZIG BENT??!!!'' ... ''COMMUNICEREN!!'' ''SCHREEUW NIET TEGEN MIJ!!'' ''IK SCHREEUW OMDAT JE NIET REAGEERT!!'' ''IK REAGEER NIET OMDAT E SCHREEUWT!!'' Zo een beetje. Net een oud getrouwd stel. Ondertussen gingen we soms zo schuin dat onze billen er nat van werden... Hang dan maar die rode vlag in de mast. Welke rode vlag? Die daar ligt! Dat is geen rode vlag, dat is een ander zeil.'' Fuck, paniek!! Hoe the fuck komen we nu terug?? We hadden eerder al een koers gevonden die richting het strand ging, maar door de stroming kwamen we steeds niet uit... Nog maar die dan een keer proberen...

En opeens, zeilen bol, we hadden vaart, en we voeren recht op de kust af. Langs alle boten, met een nood vaart. Huh?? Hoe kan dit nou? Weet ik ook niet... Wat deden we net fout dan? Weet ik niet, maar we gaan nu goed en ik wil van die kut boot af.

En eindelijk, daar weren we weer, aan het strand. Er was nog wel een probleempje, we moesten zeilend naar het strand toe, door een soort vaargeul. Maar daar stonden ook mensen met eenjetski, mensen die aan het zwemmen waren, etc. Boem, tegen eenjetski, maar op het strand. Uiteindelijk was er niets met jejetskiaan de hand en konden wij met trillende benen van boord gaan om een colaatje te halen bij de snackbar. We keken op de klok, en precies vijf minuten voor tijd waren de binnen gevaren. Ook nog binnen de tijd dus!!! Wauw, we lijken welprofessioneel. ''Was wel spannend he?'' ''Ja, zeker wel!!!''

Die avond aten we in Palmanova een heerlijke gegrilde kreeft, was we allebei nog nooit gegeten hadden. ''Het smaakt gewoon naar een hele grote, sappige garnaal'' Ja, inderdaad, maar dan wel veel lekkerder!!

Bijna een maand voorbij

Hallo iedereen,

Wat gaat de tijd toch snel. Er is alweer een maand voorbij!!! En natuurlijk zijn er weer een heleboel dingen gebeurd, sommige leuk, andere niet zo leuk.

Zo begon het weekend van 17 en 18 Juli niet zo leuk. We hadden scooters gehuurd, en wilde die zaterdagochtend om 09:00 komen ophalen. Alleen het punt was dat ze voor ons geen goede helmen hadden. Die waren allemaal mee met de andere huurders. Alleen L en XL voor ons. Wij, met onze kleine kuikenkopjes, hebben dat natuurlijk niet gedaan en zijn boos terug gegaan om ons geld terug te vragen. Shit, wat nu? Toen zijn we een beetje gaan toeren met de Caddy. Waar we uiteindelijk bij een super mooi uitzicht kwamen bij het dorpje Calla Pi. Daar was een strandje tussen twee rotsen. Maar als je de andere kant op zou gaan, dus niet naar de zee maar land in waards, liep het nog een stukje door. Wij besloten te gaan klimmen. Hartstikke leuk, alleen ik had moeite met terug te komen, wat Patrick natuurlijk erg vermakelijk vond.... Aghum....

Toen we verder reden kwamen we bij het stadje Sant Jordi uit. Daar liepen we rond en zagen daar een verkooppunt om naar Cabrera te gaan. Cabrera is een eiland en meteen het national parc van Mallorca, zo wel Spanje. We hadden het er al over, en besloten om dat de volgende dag te gaan doen. Super leuk :) Toen gingen we wat lunchen. En zagen vanaf daar een bootverhuurbedrijf. Maar we zagen ook een zielbootje liggen. ''Zouden ze die ook verhuren?'' Wij vragen. Nee, deze niet, maar aan de andere kant van het strand was een gastje die ze wel verhuurde. Wij er weer heen (eerst nog de verkeerde kant op gereden) en inderdaad hij verhuurde ze. Nog weer iets leuks :) Dus dat gaan we morgen (24 juli) doen. Heb er nu echt al zin in.

18 juli

De boot vertrok rond 11:00 dus we moesten wel een beetje vroeg opstaan, we moesten nog een uur rijden. Snel snorkels gekocht, een hoedje voor mij (we willen niet weer dat ik flauw val ;)) en we gingen op weg. p een volgepropte bood, met allemaal asociale, hard sprekende Spanjaarden moesten we een uurtje varen. Onderweg stopte we nog bij the Blue Cave, een grot in een berg waar het super blauw was (ja duuuh, zo is de naam) en waar we ook nog konden zwemmen. Hebben wij niet gedaan.

Toen we daar aankwamen werden we eerst ruw behandeld door een Spanjaard van daar die ons even op de feiten ging drukken. Ja ja ja en amen zeggen dan maar. Toen zijn we naar het kasteel gegaan. Op de weg ernaartoe, alleen maar salamanders, niet normaal. En ook niet bang he? Oooooh nee, die waren gewoon nieuwsgieriger dan wij. Wat super van het kasteel was, was dat ze er weinig aan gerenoveerd hadden. ''Toeristenvriendelijk, om het maar zo te zeggen. De trap, waar P en ik niet breed konden staan omdat dat gewoon niet paste, was denken wij nog de echte, klein en heel snel omhoog draaiend. Toen liepen we terug en zijn bij het strandje gaan liggen en hebben we twee uur gesnorkeld. Er waren heel veel vissen. Hele grote vissen ook. Echt super tof om te zien. Toen zijn we lekker gaan liggen om even heerlijk te ontspannen. Super. Toen we terug kwamen van weer een druk boottochtje, zijn we lekker wat gaan eten en was het weekend alweer voorbij.

Morgen gaan we dus zeilen, het er nu al zin in!!!

Alweer een week voorbij

Hallo lieve mensen,

Er is alweer een week voorbij, waarin veel is gebeurd. Hier een overzichtje van deze week:

Doordeweeks is Patrick natuurlijk gewoon aan het werk. We staan samen op rond 07:00 en gaan dan samen ontbijten. Het ontbijt is lekker, eitjes zijn goed :) en het is allemaal erg uitgebreid. Dan gaat P naar ze werk en ga ik terug naar de kamer, om nog wat verder te slapen. Meestal wordt ik dan rond 10/11 wakker. Dan ga ik douche, computeren, boodschappen doen, boekje lezen en lekker bruin worden. Als P rond 17:00 dan terug komt blijven we nog even op de hotel kamer en gaan we een restaurantje uitzoeken. Wat opvalt hier, is dat 9 van de 10 restaurantjes Italiaans zijn. Veel pasta's en pizza's dus. 's Avonds meestal bij een restaurantje eten waar voetbal aanstaat. Als Spanje speelt is het helemaal feest. Ik heb nog nooit zulke fanatieke mensen gezien, niet te geloven. Toen Nederland van Brazilie won, zaten wij blij te wezen in een zaal vol Brazilianen of Spanjaarden (Spanjaarden waren natuurlijk voor Brazilie, aangezien dit land ook spaans spreekt). Heerlijk.

Zaterdag 3 juli:

Zijn we naar het strand Es Trenc gegaan. Een plekje wat door een van Patricks collega's is aangewezen. Alleen maar Spaanse toeristen die topless of naakt op het strand lagen. Het strand was super mooi. In een baai, zo blauw dat je de bodem kon zien en met veel brutale vissen die proberen de luchtbelletjes van de benen te zuigen als je niet oppast. Maar toen we wat wilde gaan eten ging het mis. Ik zag niets meer, behalve vlekken en het geluid werd dof. Kon niet/nauwelijks nog op me benen staan en was bijna flauwgevallen. Snel in de schaduw gaan zitten en P is iets van suiker gaan halen. Hij kwam terug met een slush puppy, die toch wel erg ziet was en een heerlijke halve galia meloen. Toen ik dit op had ging het allemaal stukken beter. Gewoon een wegtrekker, omdat we nog niets hadden gegeten dan het ontbijt en niets hadden gedronken (het was 12:30 toen we daar kwamen). Oepsie, waar alles is uiteindelijk goed gegaan. Toen zijn we toch maar naar huis gegaan en zijn we gaan lunchen bijCappuccino, een toch wel erg grote keten, een grand café waar ze heerlijke en grote broodjes serveren.

Zondag 4 juli:

Zijn we naar het plaatsje Sollèr gegaan. Ook dit plekje was aangewezen door locale Spanjaarden. Een super leuk klein dorpje, waar een soort van tram rijdt. Je kunt het de tram van Palma naar Sollèr gaan, maar wij zijn met de Caddy over de bergen gegaan, wat veel leuker en spannender was. We moesten over scherpe bochten en steile weggetjes, maar het uitzicht was echt super. We hebben daar even rond gekeken, zijn zelfs in een (gratis) museum van Picasso geweest en hebben daar geluncht. Toen zijn we nog door de plaatsjes Deià en Valldemossa geweest. Ook daar was het uitzicht super. Naar Valldemossa willen we nog een keer terug, om daar ook nog even rond te kijken. Het zag er super uit, met allerlei winkeltjes, restaurantjes en kleine weggetjes.

Voor volgend weekend willen we misschien scooters huren, om lekker over het eiland de scheuren. Wordt leuk!

De tweede dag

We worden wakker in het Ibis hotel. Snel douche, aankleden, kleren weer inpakken en nog even wat eten. Vandaag moeten we het laatste stukje rijden naar Barcelona. Het was toch wat meer dan we hadden verwacht, nog 750 km...

Na een paar honderd kilometer te hebben gereden, kregen we honger en zochten we naar een benzinepomp. Maar om nou weer zo´n vies (''vers'') diepvriesbroodje te eten, hadden we geen zin. Dus kochten we een stokbrood en een brie. Alleen hadden we geen mes.... Hoe dan het brood snijden en de brie erop smeren? Er zat dus niets anders op dan het maar af te breken met je handen. Jammer dan, we hadden honger.

We kwamen aan in Barcelona rond een uur of vier. De boot ging om 23:00, dus tijd genoeg om nog wat van Barcelona te zien. Eerst wisten we niet waar precies we onze auto kwijt moesten. Dus kwam er een heel aardige Spanjaard (dachten wij) die ons zag stuntelen en die ons de weg wees. Later, toen we hadden ingecheckt voor de boot en we naar buiten liepen, kwam die man weer naar ons toe. Het bleek dus dat we vet waren afgezet en dat hij gewoon geld wilden... Domme toeristen actie van ons dus. We kwamen bij een straat wat je waarschijnlijk kan vergelijken met het Rokin in Amsterdam, maar dan anders. Een enorm lange straat vol metstraatverkopers, henna tatoeëerders en levende standbeelden. Daar hebben we wat rond gekeken en naar een restaurantje gezocht. Toen kwamen we bij een foodmarket. Echt geweldig. Allemaal fruit, noten, vlees, vis, etc. We aten bij een restaurantje waarvan ik de naam niet meer weet. Maar alles was hetzelfde. We aten vooraf twee tapas en natuurlijk paella met zeevruchten. Was oke... Later nog een ijsje genomen en toen was het alweer tijd om op de boot te gaan.

Op de boot gingen ik weet niet hoeveel vrachtwagens en personenauto's mee. Toen we de auto op het dek hadden gezet, zijn we naar binnen gegaan, naar onze hut. Ons was gezegd een vier personen hut. Ik dacht aan champagne,jacuzzi's, rond bed, noem maar op. Maar wat we kregen was een of ander klein benauwd kamertje, waar het raam niet open kon, en de vier personenbedden waren stapelbedden die je uit de muur kon trekken. Een hele afknapper dus. Maar goed, we hadden een bed en een douche. De meeste mensen hadden dat niet, en moesten zitten in de lobby/kantine voor zeven uur lang! We gingen douche, en probeerde wat te slapen. Het was inmiddels twaalf uur. Het was een enorm lawaaierige kamer. Het leek of de motor onder je kussen lag en telkens als je een beetje was weg gesoest, ging de intercom en vertelde een Spaanse vrouw een verhaal wat wij niet konden verstaan. Niet veel nachtrust dus.

Om vijf uur ging de wekker, want we moesten om zes uur 's ochtends van de boot af. Alle vrachtwagens en personenauto's er weer af. Maar we waren dan eindelijk in Mallorca! Ingechekt in het hotel. De kamer is oke, maar we denken voor zeven weken wel wat krap. Maar we zullen zien.

Toen zijn we samen (ja ja, ik mocht ook mee!!) naar Spanair gegaan, om daar te werken. Alles moest worden opgezet, computers aan, scanners installeren, etc. We hebben daar samen met Dany (spaanse collega van Patrick) gegeten bij een of andere kantine waar iedereen van het werkterrein at. P en ik aten (weer) een soort paella maar dan vanmacaronien een heerlijkegazpacho. Om drie uur waren we klaar en zijn we naar het hotel gegaan. We zijn even gaan liggen en werden om zes uur weer wakker. Heerlijk. We hebben ons aangekleed en zijn Palma ingegaan. Zonder kaart of iets... Je voelt de bui waarschijnlijk al hangen, we hadden geen idee waar we waren of waar we naartoe moesten.Totalylost liepen we daar, opzoek naar een restaurant. Maar we kamen op een of ander gezellig pleintje, met allemaal restaurantjes waar iedereen voetbal aan het kijken was. Spanje speelde namelijk tegen Portugal die avond. We hebben een pizza gegeten dieeigenlijktoch niet zo lekker was en die we maar voor de helft hadden opgegeten. Maar het was gezellig eten tussen de OEHS en de AAHS. Spanje heeft uiteindelijk gewonnen met 1 - 0. Maar toen moesten we nog terug... Oh jee. Hebben uiteindelijk uit noodzaak maar de autobordjes gevolgd naar de haven. En ja hoor, daar waren we. Wij waren natuurlijk de verkeerde kant opgelopen, dus we moesten nog een stukje. Toen zijn we heerlijk gaan slapen, eindelijk weer een nachtje normaal.

De eerste dag

PIEP PIEP PIEP PIEP PIEP PIEP

''Oh ja, wekker.''

''Maar het is zondag..?''

''Uhm.....''

''OOOOH JA!!''

Oh ja, vandaag gaan we weg, de verschrikkelijke reis tegemoet van 1600 km naar Barcelona. Eerst maar eens koffie. Na wat gegeten te hebben en een beetje wakker te zijn geworden hebben we ons aangekleed, tassen nog even gechekt en aangevuld waar nodig. Alles in de Golf proppen om vervolgens de Caddy op te halen op het werk. Wil ging mee, om de auto later terug te rijden. Poesjes gedag zeggen, and there we go. ''Al die tassen gaan echt niet meer in de auto passen...'' ''Ja, maar welke idioot neemt er nou ook 12 paar schoenen mee?!''

Caddy gezien, oeh die was inderdaad helemaal vol. Maar alles is er in gekomen op een normale manier, zonder dat er Japanse metro mannen nodig waren om alles nog eens harder aan te drukken.

Met een paar drukken op de Mio komt er de reis naar Barcelona op het schermpje. Totaal aantal kilometers: 1600. Oeh, dat komt toch even harder aan. Maar goed, gewoon verstand om nul en gaan.

En daar gaan we dan, Jut en Jul op reis. Ons doel was om zo'n beetje tussen Dijon en Lyon uit te komen. Geen problemen gehad met rijden, alleen Mio was een keertje de weg even kwijt (ja, zelfs zij kan dat) wat ons wel 10 km kosten!!!!! Ze was namelijk ingesteld om de tolwegen te vermijden, wat nu natuurlijk niet hoefde. Eenmaal op de tolwegen gaat het best rap. Ik was natuurlijk weer in slaap gevallen en Patrick maar stug door rijden. Toen we na een paar pauzes (en een heel vies benzinepompbroodje) en zo'n 600 km verder waren, het was inmiddels zo rond zessen, wilde we wel stoppen om even een tukje te doen. In de Mio, ''hotel'' intypen, bleek dat we pas van de tolweg af konden na 50 km. Balen dus, maar we waren onderweg. Na wat hotelletjes te hebben afgekeurd en er dan heel hard voor wegrijden, zag Patrick ineens het Ibis hotel. Helemaal top! Auto staat op een bewaakte parkeerkgarage en wij kunnen even liggen.

Het was inmiddels 20:00 geworden en we hadden toch wel een beetje honger gekregen. Wij het stadje inlopen (bleek dat we in Saint Pierre zaten, wisten wij veel) wat er super lief en gezellig uitzag. In mijn beste Frans de menukaart proberen te vertalen, en toch een beetje onzeker bestelde wij ons eten. Het menu van de dag:

P:lamskoteletten M: een stukje kalfsvlees. Jammie jammie jammie

en als toetje, of course, twee creme brulee.

Toen terug naar het hotel om even heerlijk te douchen en lekker in bed te liggen. Het is mooi geweest voor vandaag en we gaan lekker slapen. Morgen naar Barcelona rijden, dat wordt ook nog een hele tocht (ongeveer 650 km...)

The day Before...

Net terug van een zonnig Concert at Sea. Alvast voor gebruind voor Mallorca. Want ja, we willen er natuurlijk niet de domme, verbrande toerist uithangen...

Morgen gaan we op reis. Vroeg op, nog even de laatste puntjes op de ''i'' zetten en dan kunnen we weg. Eerst bagage meenemen naar werk, dan de Caddy pakken en op weg. Dan een reis van een ik weet niet hoeveel kilometer afleggen. (Meer dan 1600 km... jeej...) Godzijdank Airco!!!

Laughing

Morgen ochtend nog even boodschappen doen en de laatste dingen inpakken. Net het weer in Mallorca gechekt, rond 23:00 nog steeds 20 graden!!!

Ons hotel op internet gezien, ziet er oke uit. Het is maar een vier sterren hotel, maar we doen het ervoor... Liggen aan de haven, misschien uitzicht op zee (please, please, please) of anders kijken we naar een heel mooi artestiek hoogpuntje.

Nu nog even de route bekijken, chekken of we alles hebben (of gaan) inpakken en dan lekker (proberen te) slapen.